Modellpatt

Til vanleg slår han meg

gong etter gong.

Kverker meg ned i gjørma

og set matt med eit glis.

Men denne gongen!

Denne gongen må han ha gjort eit mistak

for brikkene mine flyt fint

og destruerer hans brikker

ein etter ein

til han er naken og forsvarslaus.

Eg skal setje inn støtet

og førebur det endelege slaget.

Han er patt!

Han er i trekket og kan ikkje flytte!

Vi må dele poenget

trass i at han er nedkjempa.

Og så kjem det for auga:

Alle mine offiserer er skuldige i patten,

eit kollektivt mytteri,

ein vanvørdnad av mitt glitrande spel,

eit svik.

Eg er lamma av sjokk

til eg startar å le.

Eg ler enno.